Μαντί με σάλτσα γιαουρτιού

 

 

Το μαντί είναι ένα φαγάκι ποντιακό (κάτι σαν τα ιταλικά ραβιόλια)  που το έχω δοκιμάσει παλιά και μου άρεσε πάρα πολύ αλλά ποτέ δεν τόλμησα λόγω του φόβου μου για τη ζύμη, να το φτιάξω! Μου έχει μείνει  σαν μία όμορφη ανάμνηση από την ποντιακή κουζίνα! Αλλοι τα βράζουν σαν ζυμαρικά και άλλοι τα ψήνουν όπως εγώ στο ταψί και μοιάζουν με πιταράκια μαλακά.

 

Διάλεξα να σας το δείξω με την κλασσική γέμιση με καβουρδισμένο κιμά και κρεμμυδάκι, το φτιάχνουν όμως και με πατάτα. Κανονικά πρέπει να είναι σε σχήμα βαρκούλας αλλά μου μαλάκωσε η ζύμη μου και το έκλεισα το μισό σαν πουγκάκι, ενώνοντας όλες τις άκρες μαζί.

 

Η ζύμη του τελικά δεν θέλει δεξιοτεχνία, είναι εύκολη ακόμα και για τους άσχετους. Θέλει το χρόνο του αυτό το φαγάκι και η συμβουλή μου είναι να κάνετε διπλή δόση γιατί δεν θα φτάσει. Περιττό να σας πω πως εξαφανίστηκε από την πιατέλα της φωτογραφίας κάθε φορά που μπαίναμε στην κουζίνα μάνα και μεγάλος γιος!
 

 

Υλικά

 

Για τη ζύμη

 

4 φλ. αλεύρι γ.ο.χ.

2 αβγά

1 κ. γλ. αλάτι

1 φλ. χλιαρό νερό (περίπου, να έχουμε ζύμη που δεν κολλάει)

 

 

Για τον κιμά

 

1/2 φλ. ελαιόλαδο

500 γρ. κιμάς (έβαλα χοιρινό και μοσχαρίσιο μαζί, ότι θέλετε και έχετε)

1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο

αλάτι και πιπέρι

1/2 μάτσο μαϊντανός ψιλοκομμένος

λίγη πάπρικα

 

3 φλ. ζεστός ζωμός λαχανικών

 

 

 

Για τη σάλτσα γιαουρτιού

 

1 κιλό γιαούρτι (ναι, φωνάζει τρελά για γιαουρτάκι αυτό το φαγάκι)

3 σκελίδες σκόρδο λιωμένο

1 πρέζα αλάτι (αν θέλουμε)

 

Για το λαδάκι

 

φυλλαράκια δυόσμου (δεν έβαλα, αν βάλετε να μη σας καούν,οκ;)

1 κ. σ. πάπρικα

1/2 φλ. ελαιόλαδο

 

 

 

Εκτέλεση (στο μισό μέτρο όμως!!!!)

 

 

Ξεκινάμε με τον κιμά να τον ετοιμάσουμε και τον αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει λίγο.

 

Σοτάρουμε στο ελαιόλαδο το κρεμμύδι και προσθέτουμε τον κιμά. Αλατοπιπερώνουμε, προσθέτουμε την πάπρικα  και τον αφήνουμε να καβουρδιστεί όμορφα. Στο τέλος πασπαλίζουμε με τον μαϊντανό.

 

Προχωράμε με τη ζύμη.

  

Σε ένα μπωλ κοσκινίζουμε το αλεύρι μας, ρίχνουμε το αλάτι και κάνουμε μία λακούβα και σπάμε τα αβγά μας μέσα. Διαλύουμε τα αβγά μέσα στο αλεύρι και σιγά-σιγά προσθέτουμε νεράκι χλιαρό για να κάνουμε μία μαλακή ζύμη που να μην κολλάει στα χέρια μας. Αν χρειαστεί την ψιλοδιορθώνουμε με λίγο νερό ή αλεύρι ανάλογα τι ζητάει η ζύμη μας.

 

Ανοίγουμε ένα μεγάλο φύλλο πάχους μισού εκατοστού με τον πλάστη μας και με τη ρόδα κοπής ή με κοφτερό μαχαίρι κόβουμε μακρόστενες λωρίδες πάχους 5 εκατοστών. Εγώ τράβηξα τις λωρίδες άτσαλα και μου βγήκαν μικρά τα ζυμαράκια μου. Μετά δεν μπορούσα να τα κάνω βαρκούλες όλα και αναγκαστικά τα έκλεισα σαν πουγκάκια.

 

Αφού τραβήξουμε τις λωρίδες, κόβουμε και κάθετα φροντίζοντας να κάνουμε φυλλαράκια άνετα σε μέγεθος, νομίζω στα 5 εκατοστά ύψος είναι ότι πρέπει. Θα το δείτε με το μάτι.

 

Εχουμε φτιάξει τώρα τα φυλλαράκια μας και βάζουμε γέμιση με κιμά τόση ώστε να κλείνουν όμορφα τα μαντί μας. Δεν έβαζα πάνω από μισό κουταλάκι του γλυκού αλλά αυτό εξαρτάται από το πόσο μεγάλα θα σας βγουν.

 

 

Τα πουγκάκια τα κάνουμε ενώνοντας τις άκρες αντικριστά και μεταξύ τους αφού τα γεμίσουμε πρώτα.
 

Τις βαρκούλες τις κάνουμε ενώνοντας μόνο τις άκρες δεξιά και αριστερά, πάλι έχοντας βάλει γέμιση.

 

Πιστέψτε με όταν θα αρχίσετε να αδειάζετε την πιατέλα δεν νομίζω ότι θα σας προβληματίσει καθόλου το σχέδιο...χιχιχιιχιχι!!!

 

 

Τα αραδιάζουμε σε λαδωμένο ταψί και τα ψήνουμε για 15 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς σε αέρα για να πάρουν χρώμα.

 

 

Μόλις γίνει αυτό, τα βγάζουμε και τους ρίχνουμε το ζωμό λαχανικών και τα ξαναβάζουμε στο φούρνο για άλλα 10 περίπου λεπτά στους 180 βαθμούς. Χαμηλώνουμε για να μη τα κάψουμε, το μόνο που θέλουμε είναι να πιουν το ζωμό.
 

Τα βγάζουμε από το φούρνο και απλώνουμε από πάνω τη σάλτσα γιαουρτιού και το λαδάκι με την πάπρικα σκορπιστό πάνω στο γιαούρτι.  Εάν κάνετε το λάθος να τα δοκιμάσετε πριν βάλετε το γιαουρτάκι, εντάξει....μη φτιάξετε τη σάλτσα γιαουρτιού, θα τα χτυπήσετε ακαριαία!!! χααχαχαχαχ!!

Αν πάλι έχετε ...εγκράτεια, φτιάξτε και τη σαλτσούλα τους!   Αν δε το καταλάβατε, τα έχω ερωτευτεί!!!!

 

Μετά παίρνουμε το ταψί-πιατέλα (τι σημασία έχει........), κλειδωνόμαστε κάπου και απολαμβάνουμε....είχα καιρό να στεναχωρεθώ που τελείωσε κάτι, τόσο μου άρεσε!!!
 

 

 

Το ΣΚ έχουμε project μαντί ξανά, στο σωστό μέγεθος αυτή τη φορά!

 

*Την παροιμία "Τώρα που έγινα νύφη, έμαθα να χαιρετάω" την  έχετε ακουστά; Ε!!! Αυτό ακριβώς!!!
 

 

 

Καλή όρεξη και καλό Σαββατοκύριακο φίλοι μου!