Τηγανιά με κιμά και πατάτες

Είναι το λεγόμενο hash των ξένων (προέρχεται από το γαλλικό hasher=to chop=κόβω σε μικρά κομμάτια) και αποτελεί μέρος πρωϊνού κυρίως αλλά και γρήγορο φαγάκι. Αν του ρίξεις από πάνω και 2-3 αβγά μάτια είναι  σούπερ.

Μπορεί να γίνει και από περίσσευμα φαγητού, λίγο χθεσινό κιμά στραγγισμένο από σάλτσες πολλές, κρεατάκι που μπορεί να έμεινε ψιλοκομμένο, κονσέρβα κορνμπηφ (ποτέ δεν μου άρεσε προσωπικά), η λογική του είναι να καβουρδιστεί λίγο στο τηγάνι με κρεμμυδάκι, πατατούλα και ότι μπαχαρικό μας αρέσει.

Εγώ θα το έλεγα τηγανιά και επίσης θα έλεγα ότι διαθέταμε στο σόι μας πολύ προχώ γιαγιά (στην Αγριλιά, την Αλιμονίνα για τους συγγενείς που με διαβάζουν) γιατί αυτό μας το έφτιαχνε όταν ήμασταν πιτσιρίκια χωρίς όμως να κάνει ζαράκια τις πατάτες, τις έκοβε σαν τηγανητές! Μας μάζευε όλα τα πιτσιρίκια, ξετεντωμένα από το παιχνίδι...γιατί τότε παίζαμε πραγματικά, δεν ήμασταν με τα τσουμπλέκια (βλέπε κινητά) στο χέρι, ευτυχώς Παναγία μου δεν υπήρχαν τέτοια πράγματα τότε,  μας μάζευε που λέτε στο μικρό της κουζινάκι και μας τάιζε γιατί σταματημό δεν είχαμε στο παιχνίδι μέχρι αξημέρωτα, καλοκαίρια στο χωριό...καταλαβαίνετε τι εννοώ φαντάζομαι, σταματάω γιατί με έπιασε παραλήρημα...χααχαχαχαχ.....Ας είσαι καλά γιαγιά εκεί που βρίσκεσαι! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, και βέβαια είχε ιδιαίτερη νοστιμιά γιατί ήταν από τα δικά της χέρια!

Υλικά

1/2 φλ. ελαιόλαδο

300 γρ. κιμάς μοσχαρίσιος

2 κρεμμύδια σε λεπτές φετούλες

2 πατάτες μεγάλες κομμένες σε κυβάκια μικρά

λίγος μαϊντανός ψιλοκομμένος

αλάτι και πιπέρι

Εκτέλεση

Δεν είναι κάτι πολύπλοκο, στο λαδάκι καβουρδίζουμε λίγο το κρεμμύδι προσέχοντας να μην αρπάξει, ρίχνουμε μετά τον κιμά να τον γυρίσουμε και αυτόν για 3 λεπτά και προσθέτουμε τις πατάτες μας. Αλατοπιπερώνουμε και αφήνουμε να ψηθούν καλά. Αν χρειαστεί ανακτεύουμε με προσοχή για να μη λιώσουν οι πατάτες μας.

Στο τέλος προσθέτουμε λίγο μαϊντανό και that's all folks!  Ούτε δύσκολα, ούτε χρονοβόρα πράγματα.

Για τηγανιά "Δυναστεία, όπερ...υπερπαραγωγή" σπάστε μερικά αβγά σε μάτια και βουρ για βουτιές με μπόλικο ζυμωτό κατά προτίμηση ψωμάκι!

Ορίστε τώρα...θυμήθηκα και το ψωμάκι της άλλης γιαγιάς.....που δυστυχώς πουθενά δεν το έχω βρει ακόμα......και φυσικά τότε είχα το νου μου αλλού και δεν χαμπάριαζα από τέτοια για να τη ρωτήσω.....Ψωμί προζυμένιο (μύριζε το προζύμι ξεκάθαρα) σφιχτό, σε μεγάλο ταψί λογικά γιατί  ήταν ψηλό αρκετά, με σκληρή, σκούρα σαν καμένη επιφάνεια που όμως δεν ήταν καμμένη....ΠΛΗΡΩΝΩ ΟΣΟ-ΟΣΟ για το συγκεκριμένο ψωμί...το λατρεύω!


Ξέφυγα λίγο, ε;;;    Αντε, καλή μας όρεξη!