Υπέροχη και σοφά μελετημένη ποντιακή κουζίνα έχουμε και σήμερα χωρίς εν μέρει όμως τα γνήσια υλικά της συνταγής, με αυτά που μπορούμε να βρούμε εύκολα. Κορκότο είχα από την Κατερίνη αλλά πασκιτάν εδώ λίγο δύσκολο να βρούμε.....
*****Ιδέα! Την άλλη φορά θα τη δοκιμάσω με κεφίρ!!! Κάτι σαν ξινόγαλα ας πούμε! *****
Είναι μία σουπίτσα ιδιαίτερη, ελαφριά και πολύ χωνευτική για το στομάχι, ιδανική μετά από κραιπάλες και ξενύχτια. Ελκει την καταγωγή της από τον Πόντο και δεν την έχω κάνει ποτέ στον αντρούλη μου μέχρι τώρα παρότι είναι από τις αγαπημένες του, κάτι σαν απωθημένο από τα παιδικά του χρόνια..... Κάπως δεν μου κόλλαγαν τα υλικά της στο μυαλό μου και δεν είχα ασχοληθεί μέχρι τελευταία που είδα την πεθερά μου να την φτιάχνει ένα βράδυ.
Στα μικρά μου δεν άρεσε, γιατί προφανώς τους ξένισε το γιαούρτι στη σούπα, μόνο ο ένας την έφαγε για να είμαι ειλικρινής. Εγώ που την δοκίμασα έχω να πω ότι είναι πολύ ωραία και θα ξαναγίνει σύντομα. Οσο για το στεφάνι μου έφαγε όλο το περιέχομενο της κατσαρόλας..... Την φτιάχνουν και το καλοκαίρι και την τρώνε κρύα, πρέπει να είναι πολύ δροσιστική και τότε αλλά αυτή τη φορά την απολαύσαμε ζεστή, ζεστή!
Υπάρχει και μία εκδοχή με κρεμμύδι ξερό που το σοτάρουμε στο λάδι και στο τέλος βάζουμε το δυόσμο αλλά η πεθερά μου δεν το κάνει έτσι και δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα. Εχω καταλήξει στο ότι περιοχή με περιοχή και σπίτι με σπίτι τον τσορπά (το λένε και έτσι) τον έφτιαχνε με το δικό του τρόπο και σίγουρα δεν είμαι η ειδικός για να κρίνω.
Επειδή είναι δύσκολο να βρείτε κορκότο (χονδροσπασμένο αποφλοιωμένο σιτάρι) εκτός αν απευθυνθείτε σε ειδικό κατάστημα, εναλλακτικά γίνεται με πληγούρι χονδρό κατά προτίμηση ή με ρύζι αλλά σίγουρα δεν θα είναι το ίδιο γευστικά με το ρύζι. Το πληγούρι είναι η πλησιέστερη εκδοχή.
Σορβάς λέγεται στα ποντιακά κάθε λογής σούπα.
Ταν είναι το αποβουτυρωμένο υγρό που μένει μετά το χτύπημα του αγελαδινού γιαουρτιού.
Πασκιτάν λέγεται το προϊόν που έχουμε μετά το βράσιμο του ταν και είναι υπόξινο με υφή σαν το τυρί κρέμα περίπου.
Τανωμένος σορβάς λοιπόν σημαίνει γιαουρτωμένη σούπα.
Να δούμε το φαγάκι με τα "σκουπίδια";
Ετσι το ζήταγε στις θείες του στην Κεφαλονιά ο άνδρας μου όταν ήταν μικρός και εκείνες σταυροκοπιόνταν γιατί δεν καταλάβαιναν τι θέλει να τους πει.....χααχαχαχχααχ. Μαθημένος στα Μακεδονίτικα φαγάκια όταν πήγαινε διακοπές στο νησί τα αποζητούσε αλλά εκεί δεν τα γνώριζαν!
Εβλεπε το δυόσμο πάνω στη σούπα και του φαινόταν σαν σκουπιδάκια και νομίζω ότι τελικά πολύ την λένε έτσι.
Υλικά
1,5 ποτήρι κορκότο (σπασμένο σιτάρι)
3 λίτρα νερό
αλάτι
1 κιλό γιαούρτι στραγγιστό (ή πασκιτάν στο Ποντιακόν)
3 κ. σ. τριμμένος ξερός δυόσμος
4 κ. σ. ελαιόλαδο ή βούτυρο
Εκτέλεση
Πλένουμε σε αρκετά νερά το κορκότο και πετάμε τυχόν σκουπιδάκια.
Μουλιάζουμε για 20 λεπτά περίπου το κορκότο σε χλιαρό νερό. Το στραγγίζουμε καλά και το βάζουμε στην κατσαρόλα με το νερό για να βράσει καλά μέχρι να χυλώσει. Προς το τέλος αλατίζουμε, όχι από την αρχή. Αν χρειαστεί συμπληρώνουμε ΛΙΓΟ νεράκι ακόμα μέχρι να χυλώσει.
Σε ένα μεγάλο μπωλ αδειάζουμε όλο το γιαούρτι και με ένα σύρμα το χτυπάμε να κρεμώσει.
Λίγο πριν χυλώσει το κορκότο, αφαιρούμε 1 κρασοπότηρο νερό από την κατσαρόλα και το ρίχνουμε μέσα στο γιαούρτι, το δέρνουμε λίγο ακόμα και αφού χαμηλώσουμε αρκετά το μάτι της κουζίνας το αδειάζουμε μέσα στην κατσαρόλα με το κορκότο.
Ανακατεύουμε να πάρει μία-δύο βράσεις χωρίς να κολλήσει και παράλληλα σε ένα τηγανάκι ζεσταίνουμε καλά το ελαιόλαδο, σκορπίζουμε μέσα το δυόσμο να αρωματισθεί το λάδι και αποσύρουμε. Προσέχουμε να μην καψαλισθεί ο δυόσμος, θέλουμε να βγάλει μόνο τα αρώματά του. Αλλοι απλά καίνε το λαδάκι και ρίχνουν το δυόσμο κατευθείαν μέσα στην κατσαρόλα, εγώ τον ζεσταίνω μέσα στο λάδι.
Με προσοχή (γιατί τσιτσιρίζει) αδειάζουμε το περιεχόμενο του τηγανιού μέσα στο φαγητό και ανακατεύουμε να ενσωματωθεί. Μη φοβάστε το λαδάκι που φαίνεται στη φωτογραφία, είναι μόλις βγήκε από την κατσαρόλα, σιγά-σιγά το πίνει η σουπίτσα μας αλλά και έτσι μια χαρά είναι.
Σερβίρουμε ζεστή τη σούπα μας ή κρύα το καλοκαίρι.
Καλή όρεξη και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!
