Κέηκ με τζίντζερ και λωτό

- Μητέρα, αυτές τις ντομάτες να τις πετάξω? Χαλασμένες είναι....

Ντόιγκκκκκκ!!!!!!
 

Οταν θυμάμαι αυτή τη φάση, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το περιβόητο " ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ" της Ζουμπουλίας από την αγαπημένη σειρά "Παρά πέντε"......γιατί άραγε?  χαχαχαχαχαχ!!! Εκείνα τα χρόνια δεν έπαιζε αυτό το σλόγκαν βέβαια....

Πρώτο σοκ, η λέξη "μητέρα"...η πεθερά μου έχει πολύ προχωρημένες ιδέες γενικώς και ειδικώς σε αυτή τη λέξη......έπαθε ένα ψιλοεγκεφαλικό με τη λέξη και έκτοτε την κόψαμε. Πεθερά τη φωνάζω και γελάνε όλοι, αλλά εμείς την βρίσκουμε .....χιχιιχιχιχι!

Δεύτερο σοκ, οι έρμοι λωτοί στα χέρια μου και ένα βήμα πριν το σκουπιδοτενεκέ...ολόκληρο ταξίδι από την Κατερίνη....τότε δεν τους έβρισκες όπως τώρα σε μανάβικα και λαϊκές....τι εννοείτε πότε?

Τότε, τι τα ψάχνετε τώρα???? Προ αμνημονεύτων χρόνων....... Είχε και έχει στο σπίτι της γιαγιάς του καλού μου ένα τεράστιο δέντρο που να είναι καλά, είναι φορτωμένο πάντα και πάντα προμηθευόμασταν ωραιότατους λωτούς από αυτό. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να αγόρασε ποτέ....

Εγώ λοιπόν και οι λωτοί γνωριστήκαμε εκείνη τη μέρα, πριν δεν είχαμε σχέσεις....

Επίσης ο μόνος τρόπος για να τους φάμε ήταν να τους βάζω στην κατάψυξη για τουλάχιστον 1 μέρα τυλιγμένους σε αλουμινόχαρτο αν δεν ήταν ένα βήμα πριν το ...τέλος και την άλλη μέρα να τους αφήνω έξω να αποψυχθούν. Μαλακώνανε και τρώγονταν, αλλά πάντα είχαν μία απαίσια στιφάδα όσο γλυκιοί και αν ήταν. Αυτό μου την έδινε και δεν έτρωγα δεύτερο, με χάλαγε πολύ η στιφάδα τους....γενικώς το φρουτάκι το θέλω καλογινωμένο και όχι άγουρο.

Δεν μπορεί λέω να μην γίνονται τίποτα άλλο...και άρχισα το ψάξιμο που με εξέπληξε θετικά! Πολύ θετικά μπορώ να πω! Θεωρώ από τις δικές μου δοκιμές ότι του ταιριάζουν πολύ τα μπαχαρικούλια που ταιριάζουν στο μήλο και την κολοκύθα, κάτι που του έδωσε στο μυαλό μου ένα επιπλέον +.

Στα πλαίσια λοιπόν του κέηκ της Δευτέρας έχουμε σήμερα ένα υπέροχο κέηκ με τζίντζερ και λωτό!


Από Joy the baker

Υλικά

1/2 φλ. πούλπα λωτού (2 λωτοί περίπου)

1 κ. γλ. σόδα μαγειρική

1 φλ. ζάχαρη κρυσταλλική

1/2 φλ. σπορέλαιο

2 αβγά

1/2 κ. γλ. εσάνς πορτοκάλι (ελάχιστη) ή λίγο ξύσμα πορτοκαλιού

1 κ. γλ. κανέλα

1/2 κ. γλ. μοσχοκάρυδο

1/2 κ. γλ. τζίντζερ σκόνη

1 κ. γλ. τζίντζερ φρέσκο τριμμένο

1 πρέζα αλάτι

1 1/2 φλ. αλεύρι γ.ο.χ.

1/3 φλ. νερό χλιαρό

Εκτέλεση

Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μακρόστενη φόρμα 28 εκατοστών.

Αδειάζουμε την ψίχα του λωτού και πετάμε την φλούδα. Τον περνάμε από ένα σουρωτήρι για να συγκρατήσουμε τα κουκούτσια και να έχουμε καθαρή πούλπα.  Χτυπάμε την πούλπα στο μούλτι για να έχουμε λείο αποτέλεσμα.

Σε μπωλ χτυπάμε τη ζάχαρη με το σπορέλαιο, τα αβγά, την εσάνς ή το ξύσμα και τα μπαχαρικά.

Σε άλλο μπωλ ενώνουμε την πούλπα του λωτού με τη μαγειρική σόδα και τα προσθέτουμε στο μείγμα της ζάχαρης.

Τέλος ρίχνουμε το αλεύρι με το αλάτι και προσθέτουμε σιγά - σιγά το νερό.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στην μεσαία σχάρα στους 170 βαθμούς για 45 λεπτά.

Το τσεκάρουμε με οδοντογλυφίδα πριν το βγάλουμε. Χρησιμοποίησα σκούρα φόρμα ψησίματος, ίσως αν έχετε διαφορετική να θέλει λίγο παραπάνω χρόνο.

Τέλειο έγινε, αφράτο και μαλακό, μοσχομυρωδάτο (με τόσα μυρωδικούλια....). Νομίζω θα του πήγαινε ωραιότατα κάποια μαρμελάδα βερύκοκο από πάνω ή λίγη χτυπημένη κρέμα γάλακτος με γιαουρτάκι μαζί.  Αχ...τι λέω???    Και σκέτο μια χαρά έγινε!

Για κοίτα ο λωτός τελικά......!!! Εννοείται, ούτε λόγος για στιφάδα, έτσι? Αγνώριστο το φρούτο.....Και εννοείται ότι δεν έμεινα εκεί....έρχονται κι άλλα...!

Καλή σας απόλαυση και καλή εβδομάδα να έχουμε!