Αυτή εδώ είναι μία συνταγούλα που κυκλοφορεί σε πολλά νοικοκυριά στα Σέρβια της Κοζάνης σε διάφορες μάλιστα παραλλαγές, την οποία την έχω δοκιμάσει εδώ και πολλά χρόνια και πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να την φτιάξετε. Οσο άντεχαν τα χέρια της πεθεράς μου, έφτιαχνε τρελές δόσεις για να στείλει και σε εμάς.
Την φτιάχνει θεία μας Κοζανίτισσα εδώ και χρόνια, η διαφορά μας είναι ότι δεν έχουμε αλισίβα (σταχτόνερο) με την οποία γίνονται παραδοσιακά. Δεν ρισκάρω τη στάχτη από το τζάκι γιατί έχω μόνιμα την υποψία ότι τα ξύλα που αγοράζουμε μάλλον τα ραντίζουν με κατιτίς και φοβάμαι. Οποιος είναι στην εξοχή ας βάλει σταχτόνερο.
Κανονικά απαιτείται σταχτόνερο (αλισίβα) σε αυτό το γλυκάκι, παραδοσιακά, αλλά αν δεν έχουμε πρόσβαση σε καθαρή στάχτη τότε βάζουμε την ίδια ποσότητα σε χυμό πορτοκαλιού.
Ετρωγα την πεθερά μου να μου φέρει τη συνταγή εδώ και χρόνια και τελικά κάποια στιγμή την πήρε, όλο το ξέχναγε!
Κανονικά απαιτείται σταχτόνερο (αλισίβα) σε αυτό το γλυκάκι, παραδοσιακά, αλλά αν δεν έχουμε πρόσβαση σε καθαρή στάχτη τότε βάζουμε την ίδια ποσότητα σε χυμό πορτοκαλιού.
Ετρωγα την πεθερά μου να μου φέρει τη συνταγή εδώ και χρόνια και τελικά κάποια στιγμή την πήρε, όλο το ξέχναγε!
Σαλιάρια λοιπόν! Ονομάζονται έτσι γιατί θυμίζουν το σχήμα του γυμνοσάλιαγκα. Εχουν μία ζύμη απίστευτα αφράτη και τριφτή, είναι γεμισμένα με καρύδι,
σιροπιασμένα και πασπαλισμένα με άχνη ζάχαρη. Να τα
φτιάξετε οπωσδήποτε! Είναι υπέροχα, κατά τη γνώμη μου καλύτερα από
μελομακάρονα! :))))
Η ζύμη μου πήρε ακριβώς μία συσκευασία μπλε αλευριού, δεν έβαλα παραπάνω. Η ζύμη έχει μπόλικο λάδι και δεν κολλάει. Μην την στουμπώσετε σε αλεύρι.
Αν μπει τελικά σταχτόνερο, τότε ίσως αν θέλετε μπορείτε να βάλετε λίγο ξύσμα ακέρωτου πορτοκαλιού μέσα στη ζύμη.
Η πεθερά μου δεν τα ήθελε ποτέ αχνισμένα και μας τα έφτιαχνε σαν μελομακάρονα, εγώ σας τα δείχνω όπως τα φτιάχνουν στα μέρη της συνταγής, ότι θέλετε σίγουρα επιλέγετε.
Η ζύμη μου πήρε ακριβώς μία συσκευασία μπλε αλευριού, δεν έβαλα παραπάνω. Η ζύμη έχει μπόλικο λάδι και δεν κολλάει. Μην την στουμπώσετε σε αλεύρι.
Αν μπει τελικά σταχτόνερο, τότε ίσως αν θέλετε μπορείτε να βάλετε λίγο ξύσμα ακέρωτου πορτοκαλιού μέσα στη ζύμη.
Η πεθερά μου δεν τα ήθελε ποτέ αχνισμένα και μας τα έφτιαχνε σαν μελομακάρονα, εγώ σας τα δείχνω όπως τα φτιάχνουν στα μέρη της συνταγής, ότι θέλετε σίγουρα επιλέγετε.
Υλικά για τη ζύμη
2 φλ. ελαιόλαδο
2 φλ. σπορέλαιο
2 φλ. χυμός πορτοκαλιού ή αλισίβα (ένα από τα δύο)
1 σφηνάκι κονιάκ
1 σφηνάκι κονιάκ
1 βανίλια
1/2 κ. γλ. σόδα
1 φάκελος baking powder
1 kg αλεύρι για όλες τις χρήσεις (και όσο σηκώσει)
Για τη γέμιση
100 γρ. καρύδι τριμμένο (μπορεί να περισσέψει και λίγη, χαμένη δεν θα πάει)
1 κ.σ. ζάχαρη
1 κ. γλ. κανέλα
1/2 κ. γλ. γαρίφαλο
* προαιρετικά λίγη φρυγανιά τριμμένη-δεν έβαλα καθόλου
* προαιρετικά λίγη φρυγανιά τριμμένη-δεν έβαλα καθόλου
Για το σιρόπι
1 κιλό ζάχαρη
1 λίτρο νερό
φλούδα 1 λεμονιού
1 ξύλο κανέλας
μερικά γαρίφαλα
φλούδα 1 λεμονιού
1 ξύλο κανέλας
μερικά γαρίφαλα
άχνη για το πασπάλισμα προαιρετικά, αλλιώς τριμμένο καρύδι
Εκτέλεση
Κοσκινίζω το αλεύρι και ανακατεύω το baking powder και τη βανίλια. Σε μπωλ μεγάλο ρίχνω το λάδι, το κονιάκ και το μισό χυμό πορτοκαλιού. Με γρήγορες κινήσεις ρίχνω και ανακατεύω τη σόδα στον υπόλοιπο χυμό πάνω από το μπωλ γιατί αφρίζει και χύνεται, και προσθέτω το αλεύρι που έχω στο άλλο μπωλ.
Δεν ζυμώνω τα υλικά, απλά τα ανακατεύω να ενσωματωθούν όλα μέσα στη ζύμη ομοιόμορφα. Αν ζυμώσω θα έχω σφιχτό αποτέλεσμα.
Παίρνω ποσότητα όπως και στα μελομακάρονα, κάνω μία μικρή λακουβίτσα, ρίχνω 1/4 κ. γλ. γέμιση (στη μύτη του κουταλιού δηλαδή) και κλείνω. Δίνω τη μορφή του μισοφέγγαρου. Φροντίζω να τα κάνω λίγο μικρά (όσο γίνεται) γιατί φουσκώνουν. Μπορεί στην αρχή να μας παιδέψει το γέμισμα και το κλείσιμό τους αλλά αξίζει η προσπάθεια και είναι μέχρι να το συνηθίσουμε.
Παίρνω ποσότητα όπως και στα μελομακάρονα, κάνω μία μικρή λακουβίτσα, ρίχνω 1/4 κ. γλ. γέμιση (στη μύτη του κουταλιού δηλαδή) και κλείνω. Δίνω τη μορφή του μισοφέγγαρου. Φροντίζω να τα κάνω λίγο μικρά (όσο γίνεται) γιατί φουσκώνουν. Μπορεί στην αρχή να μας παιδέψει το γέμισμα και το κλείσιμό τους αλλά αξίζει η προσπάθεια και είναι μέχρι να το συνηθίσουμε.
Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο με το κλεισμένο μέρος προς τη λαμαρίνα του φούρνου μέχρι να ροδίσουν στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά περίπου (ελεγχόμενα πάντα). Τα βγάζω από το φούρνο με προσοχή γιατί έχουν απίστευτα τριφτή υφή. Αυτός είναι και ο λόγος που θέλουν ελάχιστο σιρόπιασμα αλλιώς τα χάσαμε....
Αφήνω να κρυώσουν καλά.
Ετοιμάζω το σιρόπι που φροντίζω να το σβήσω ΠΡΙΝ δέσει.
Βουτάω για ελάχιστα (για να μην παπαριάσουν) με μία τρυπητή κουτάλα τα κρύα σαλιάρια στο ζεστό σιρόπι και αραδιάζω με προσοχή σε πιατέλα. Τα αφήνω να σταθούν λίγο και τα βουτάω στην άχνη.
Δεν τα μετακινούμε για αρκετή ώρα για να σταθούν και να μην μας σπάσουν.
Δεν τα μετακινούμε για αρκετή ώρα για να σταθούν και να μην μας σπάσουν.
σαν κοζανίτισα τα σαλιαρια τα τιμάμε δεόντως!!! Χωρίζονται σε 2 : τα κοζανίτικα και τα Σιατιστινά {τα αυθεντικά} τα σιατιστινα γίνονται με αλυσίβα, δεν έχουν καθόλου ζάχαρη μονο οση τα κουλουριάσουμε στο τελος αλλά δεν σιροπιάζονται τα κοζανίτικα απ την αλλη ειναι τα "μοντερνα" χωρις αλυσίβα, σιροπιαστα παρομοια με τη συνταγή σου.Πέρυσι τετοιον καιρό περίπου τα σαλιάρια {τα σιατιστινα} απέκτησαν Ονομασία προέλευσης ΠΟΠ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝοστιμότατα Έφη μου σου έγιναν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά Χριστούγεννα με υγεία, αγάπη και χαρά!!!
Καλές γιορτές Εφάκι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε καλό στο σπιτικό σου εύχομαι!
Φιλιά!
Καταπληκτικά, πέτυχαν!!!!! Συγχαρητήρια, για την ωραιότατη συνταγή Μάνα του λόχου!!! (Πρόσθεσα λιγάκι αλεύρι ακόμη, ίσως το φλυτζάνι μου να ήταν διαφορετικό από αυτό της συνταγής)
ΑπάντησηΔιαγραφή